woensdag 15 september 2010

Bourgondische knieperd

Ik ben een bastaard. Een onduidelijke kruising tussen een levensgenietende vader uit het katholieke zuiden (en dan bedoel ik ook echt het zuiden) en een, iets strengere, moeder van (net) boven de rivieren. Over het algemeen ben ik best tevreden over het resultaat van deze kruisbestuiving. Al zeg ik het zelf. Ik heb van beide werelden iets goeds en iets slechts. Limburg en Arnhem zijn mooi in balans, zeg maar.

Maar op één vlak is het evenwicht ver te zoeken. De Financiën! De ene dag ben ik een relaxte en Bourgondische losbol (“geld moet rollen” en “je leeft maar één keer” en zo), de andere dag ben ik een heuse ‘knieperd’ die het liefst al z’n centjes oppot. Je weet immers maar nooit…

Annemie begrijpt hier helemaal niks van. Ik heb al vaker gezegd: zij is niet alleen erg nuchter en positief, ze blinkt ook uit in evenwichtigheid. En dus raakt ze wel eens de draad kwijt vanwege mijn tweeslachtige houding. “Voor een financiële angsthaas ga je verdomd slordig met je geld om”, snauwde ze me laatst toe.

Au! Ze legde de vinger op de zere plek. Ik had me namelijk als de eerste beste onbenul erin laten luizen door zo’n onduidelijk sms-dienst-bedrijf. Of hoe je die louche oplichters ook wilt noemen. Ik had me laten verleiden een vette ringtone te downloaden (die van de muppetshow J) en maakte een beginnersfout: ik las de kleine lettertjes niet. En dus kreeg ik een vette telefoonrekening binnen: in twee maanden tijd hadden die hufters me zestig dienstberichten gestuurd à 1,50 euro. Per sms-je dus, welteverstaan.

Ik heb nog een heel stoer mailtje gestuurd met de tekst: “Lijkt me heel bevredigend om zo je geld te verdienen”. Geen reactie natuurlijk. Ontzettend kansloze actie.

Maar hoe dan ook: een wijze les. En dus worstelde ik me gisteren door drie A4-tjes ‘Voorwaarden’ toen ik op http://www.kleertjes.com/ een ontzettend gave skinny jeans had besteld voor Max. Maar ook nu was de relaxte Bourgondiër helaas niet ver weg. “Is 85 euro voor een peuterbroekje niet wat veel van het goede?”, vroeg Annemie me gisteravond fijntjes. Shit, shit, shit! Helemaal vergeten naar de prijs te kijken…  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten