Het kon haast niet anders. Nadat achtereenvolgens Max, Ole, A. en roomie J. door het Grote Verschrikkelijke Buikvirus getroffen waren, was het een kwestie van tijd voordat ook ik groen en geel boven de wc-pot zou hangen.
Vannacht was het zover.
En dus lig ik nu een beetje in bed te liggen. Zo slap als een vaatdoek. Eén cracker kan niet opboksen tegen de onwaarschijnlijke hoeveelheden eten en drinken die mij vannacht via het verkeerde kanaal verlieten. Hoewel A. met gevaar voor eigen keizersneelitteken een ontzagwekkende berg Humo’s, Grazia’s en Viva Mama’s naar onze zolderslaapkamer heeft gesleept, kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Ik wil stukjes schrijven. En dus volgt hier, speciaal voor deze gelegenheid (en omdat hitlijstjes in december altijd goed scoren), mijn top-3 van misselijkmakende momenten in de voorbije 36 jaar.
3. Te ambitieus
Zomer 1992. Ik logeer een paar daagjes bij m’n ouders in hun Franse vakantiehuis. Hartstikke gezellig, maar ik ben naar de Alpen afgereisd om bergen te beklimmen. Op de fiets. En dus heb ik mezelf op een Spartaans dieet gezet: geen wijn bij het eten, geen wijn bij het eten en geen wijn bij het eten. O ja, en pasta bij het ontbijt (en nee, lieve lezertjes, dan hebben we het niet over Nutella). Het mag allemaal niet baten. Na vier dagen zwoegen geeft mijn lichaam het op. Die nacht breek ik alle records: de overgeefteller blijft steken op drieëntwintig (23!). Tussen de oprispingen door realiseer ik me dat een carrière als profwielrenner misschien niet heel erg voor de hand ligt.
2. Dansende Friezen
Op twee: de reden waarom ik de rest van m’n leven een godgloeiende hekel zal hebben aan de Elfstedentocht. We schrijven januari 1997. Ik ben voor het weekend naar Uden afgereisd en val ten prooi aan een ordinair buikgriepje. Niets aan de hand, zou je zeggen. Moeder zorgt, even uitzieken en hopsakee. Ware het niet dat juist die dag de Tocht der Tochten wordt verreden. En dus kijk ik een uur of zestien onafgebroken naar dansende Friezen, hoempabands en Mart Smeets en Tom Egbers in rendiertruien. Het heeft even geduurd voordat ik hersteld was.
1. Ontgroening
Absolute nummer één: mijn eerste keer. Nee, niet de eerste keer dat ik moet kotsen. Maar wel de eerste keer vanwege te veel drank. Ik ben met m’n ouders op vakantie. In Frankrijk natuurlijk. We vieren mijn vijftiende verjaardag buiten de deur. In een herberg, op het platste platteland. Een fatale combinatie van een paar glazen wijn, ongekende hoeveelheden rodewijnsaus bij de gerechten, en één stevig glas champagne dat de herbergier ons aanbiedt, leidt ertoe dat ik de hele nacht op mijn knieën boven het toilet hang. Mijn moeder veegt steeds liefdevol m’n mondhoeken schoon. Pas jaren later begrijp ik dat dit het vaste volwassenwordingsritueel is in een Bourgondische familie. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten