Ik ben gek op licht, warmte en felle kleuren. Lullig dus dat ik Nederland geboren ben. Ons grijze kikkerland brengt mij regelmatig op de rand van een heuse depressie. De revolutionaire Philips lichtwekker, vorig jaar aangeschaft tegen een bedrag waarvoor we met de hele familie zeven keer naar Spanje kunnen vliegen (en weer terug), blijkt niet het ei van Columbus. De stevig ochtendgehumeurde A. ergert zich groen en geel aan het blije vogelgetjilp en ik voel me de rest van de dag geen spat beter. Miskoop dus.
Hoe overleef ik dan de afgrijselijke periode tussen oktober en maart? Simpel: door veel, heel veel lampen aan te doen. Heerlijk. Het liefst plug ik overal lampen van 100 watt in, of beter: behang ik de plafonds met meters tl-buis. Niets deprimerenders dan sfeerverlichting. Of spaarlampen. Brrr.
Vergeet het milieu.
Ook stook ik de kachel thuis lekker op. Graadje of 22, 23, behaaglijk warm. Thuis sloffen en een dikke trui aan? Belachelijk, we hebben toch cv. Zo bont als Prins Bernhard - die de thermostaat in zijn privévleugel van paleis Soestdijk standaard instelde (liet instellen) op een tropische 30 graden – maak ik het niet, maar ik snap de goede man wel. Hoe warmer, hoe beter.
Ik kan niet wachten tot die verdomde global warming eindelijk ons land aandoet.
Mijn kleurenfetisj is het makkelijkst te bevredigen. Omdat A. op dit gebied in mijn kamp zit, zijn enkele beeldbepalende muren in ons huis aquablauw. Ook ons schuurtje is hartstikke blauw. Lichtgevend bijna. Twee vliegen in één klap dus. Ook mijn kleren moeten kleurig zijn. Vroeger, als schuchter muurbloempje, droeg ik zogeheten natuurtinten: van die onduidelijke bruingrijsgroene ontdekkingsreizigersmode. Om je met terugwerkende kracht dood voor te schamen. Nu kies ik voor kanariegeel, knalrood, en ja, ook felroze. Als het maar opvalt. En vrolijk is.
Er is maar één terrein waarop ik heel conservatief kies voor bruin. Mijn haar. Waar A. ieder halfjaar (en dat is nog een voorzichtige schatting) van kleur wisselt, houd ik het bij mijn melkboerenhondenhaar. Zolang het nog duurt dan, want geheid dat ik binnen nu en vijf jaar noodgedwongen als glimmende biljartbal door het leven ga.
Tja, temperatuurtechnisch zal ik dan toch echt de stap moeten wagen: verhuizen naar Andalusië!
Ik word niet eens wakker van die ge-wel-dige (niet dus) Philips lichtwekker. En trouwens, waarom neem je de stap niet gewoon? Ik kom graag eens op bezoek in Andalusië :)
BeantwoordenVerwijderenHé Maud, Daar zeg je zowat. Waarom niet? Tja. Ehm. Geen idee. Te schijterig? Teveel een familiemannetje? Maar mocht ik toch gaan: ik stuur je een adres... ;-)
BeantwoordenVerwijderenOf een bont gekleurd hoedje dragen. Met pluim.
BeantwoordenVerwijderen