Lichaamsgeur

Ze zeggen wel eens dat mensen hun partner onbewust selecteren op lichaamsgeur. Hoe zit dat dan met mensen die niet kunnen ruiken? Met mij dus. Geen flauw idee. Maar als het verhaal klopt, heb ik A. uit een enorme doelgroep ‘gekozen’. Mooi compliment, toch?!  

Matchende geuren dus. Zou zoiets ook gelden voor bioritmes? Ik hoop het niet, want dan is mijn relatie met A. ten dode opgeschreven. Ik ben een ochtend- en avondmens, A. een middagmens. Ik sta op met goeie zin (oké, dat goede humeur staat onder druk sinds bepaalde types me bij nacht en ontij uit m’n slaap jengelen), en ben ’s avonds met geen tien stokken m’n bed in te krijgen.

Ergens daartussenin kak ik vreselijk in.

Het liefst zou ik tussen 14.00 en 19.00 uur een dekbed over m’n hoofd trekken en in een diepe slaap wegzinken. Een siësta-plus, zeg maar. Het lullige is dat A. net in die uren op haar best is. In elk geval beter dan in de vroege ochtend. Er zijn gezelliger dingen te bedenken dan met A. aan de ontbijttafel zitten. En appeltje nummer 1, Max dus, valt niet ver van mama’s boom. Het liefste dat Max en A. voor 9.00 uur over hun lippen krijgen?  “Laat me ALSJEBLIEFT met rust.”

Zelfs een dansje of een dikke vette knuffel van papa Sander helpt ze niet. Geen polonaise aan hun beider lijven.

Rare pipo’s.

Gelukkig is Ole er nog, mijn ieniemieniepartner in crime. Om 7.15 uur ligt ‘ie al lekker te babbelen in bed. Als ik ‘m optil, word ik getrakteerd op een vette grijns, en ook voor een kwalitatief hoogstaande kroelpartij is onze kleine dikzak wel te porren. ’s Ochtends althans, want overdag doet Ole een  powernapje van een uur of tien. De verslagjes in het schriftje van het kinderdagverblijf zijn hilarisch: “Ole knuffelt op schoot bij L., dan valt ‘ie in slaap, om 12 uur drinkt Ole een flesje, dan slaapt ‘ie weer in, dan drinkt ‘ie nog een flesje, hij speelt een kwartier, en dan wordt ‘ie alweer moe. Hij slaapt tot half zes. Dag lieve Ole, tot morgen.”

Lijkt me heerlijk, zo’n dag.   

Iedere avond vieren Ole en ik ons eigen feestje. Max snurkt, A. snurkt, en papa en zoon doen aan male bonding. Gisteren keken we samen geboeid naar de tweede helft van Arsenal-Barcelona. Sindsdien weet ik twee dingen zeker: a) Ole heeft verstand van voetbal, b) ik krijg ‘m na die fan-tas-tische voetbalshow nooit meer mee naar de goedwillende prutsers van NEC.