Plassen in het stadion, het is en blijft een hel. Of je
probeert er verwoed een druppel uit te persen in De Pisbak,
terwijl een stuk of tien reusachtige hooligans in je nek staan te hijgen. Of
je gaat in de rij voor een hokje en staat de rest van je leven te boek als
mietje.
Ik kies altijd optie b.
Het koude weer geeft nog meer problemen. Want: trek je je
handschoenen uit bij het urineren? Zo ja, dan zijn je vingers acuut bevroren.
Zo niet, dan pies je geheid over je handschoenen. En over je broek. En je jas en je
schoenen.
Lekker warm, dat dan weer wel.
Andere vraag: hoe krijg je die maillot onder je broek opzij?
Rits open, dat gaat nog. Maar met ijsvingers die strakke legging van je
vrouw - één maatje te klein - omlaag sjorren, dat is precisiewerk. En kost
tijd. Tijd die er dus niet is.
Dilemma vier – tot slot - is van organisatorische aard. Het tijdschema. Mijn meisjesblaas
moet niets van de winter hebben en roert zich. Normaal hoef ik alleen in de rust; in deze winterinferno minstens drie keer.
Zondag had ik plots de oplossing, voor alles. Meteen na
het eerste fluitsignaal sprintte ik naar beneden. Paar minuutjes voor mezelf. Lekker rustig pielen en
pissen. Hetzelfde tafereeltje na de pauze.
NEC-Feyenoord werd 0-2. Mooie goals.
Zag ik ’s avonds bij Studio Sport.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten