Lance en de zwarte-sokken-wansmaak

Vandaag op hetiskoers.nl:

Ik ben bang. Doodsbenauwd. Stel: de comeback van De Witte Sok (ja, heren, hij mag weer) brengt het balletje aan het rollen. De gevolgen zijn niet te overzien. Doemdenkt u even mee?

Worst case scenario: er duiken straks weer renners in het peloton op met donkere wielersokjes. Te lang, te hoog opgetrokken, of beide. Senk joe, Lance, voor de introductie van de voetbalkous in de wielrennerij. En dan: wie houdt de lange koersbroek nog tegen? De broek die bijna op de knie eindigt en ons de blik op de machtige rennersdij ontneemt.

Ja Lance, ook hier kijken we naar jou en jouw absurd lange broek, met daaronder die lelijke melkfleswitte knokelknieën. Een koersbroek hoort te eindigen op – pak ‘m beet – twee derde van het bovenbeen. Niet lager, niet hoger.

May I say that? Yes, I may sat that.

Twee voorbeelden van basse couture, niet geheel toevallig afkomstig van overzee.

Een bom onder honderd jaar wielertraditie, een frontale aanval op iedere vorm van goede smaak.

Nu duidelijk is dat Lance niet kan hangen op basis van vieze plasjes, doe ik een appèl op alle Zwitserse wielerbobo’s en andersoortige grootinquisiteurs: bovenstaande is toch meer dan voldoende reden en bewijs voor een levenslange schorsing, met terugwerkende kracht?! Inleveren dus, die zeven Tourzeges.

I plead guilty. We plead guilty.

Bye bye, Lance.