De cartoonmaker. Tot eergisteren had ik er nog nooit van gehoord. Twee dagen (en 48 uur onafgebroken poppetjes ontwerpen) later durf ik mezelf een absolute expert te noemen. Ik heb inmiddels miniversies van mezelf, A, en Max ontworpen, van mijn familie (inclusief alle ooms, tantes en vage achterneven & -nichten) en van mijn voltallige vriendenkring plus eventuele huisdieren. Het is dat ik geen collega’s heb, want anders...
Hoewel… Jolanda?
Maar goed, nu de nieuwigheid er weer een beetje vanaf is, kan ik het verschijnsel met iets meer objectiviteit en wetenschappelijke distantie bekijken. Conclusie: het is fan-tas-tisch, geniaal leuk. Zeker voor een absolute ijdeltuit als ik. Je kunt die miniversie van jezelf namelijk volledig perfectioneren. Modelleren naar je ideaalbeeld. Een soort fablab dus, maar dan met gekke kapsels, streepjesbloesjes en maffe brilletjes.
Minisander (zie foto hiernaast) is nu in gebruik als mijn avatar op twitter. Ik vind ‘m best geslaagd. Al bleek het best lastig om: - mijn soort haar te vinden (op mijn hoofd groeit een soort semi-artistieke mix van stijl haar, krullen en een voetbalmatje)
- mijn soort stoppelbaardje te maken (op mijn kin c.q. kaak groeit steevast een net iets te geordende ongeordende five o’ clock shadow)
- mijn favoriete kledingstijl toe te passen op minisander (ik bedoel: streepjesbloesjes genoeg, maar een mooi strak Matthijs van Nieuwkerk-achtig pak? Vergeet het maar!)
Al met al is minisander een heel aardige benadering van de Sander in real life. Zeker met die mobiel in z'n hand. Grootse échte minpunt: lichaamsbeharing (benen en armen) is blijkbaar geen optie in de iPhone app ‘MakeMe’. In mijn geval ook meteen best wel een beetje funest voor de gelijkenis… ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten