Multitasken

Vandaag op peuterkleuter.jongegezinnen.nl:

Het kinderdagverblijf is een wondere wereld. Een vrouwenwereld, bedoel ik dan vooral. Ga maar na: de vestigingsmanager is een vrouw, de leidsters (sorry, de pedagogisch medewerkers) zijn vrouw, en nog steeds zijn het vooral mama’s die hun kindertjes brengen en halen. Bij ons thuis is het anders georganiseerd. Deze zzp’ende papa kan zelf z’n tijd indelen en is dus bestempeld tot chauffeur van de kinderopvangtaxi.

Meestal gaan we als echte mannen op de fiets overigens.  

Ik kom graag over de vloer bij Joki - zo heet ‘onze’ locatie. Niet eens zozeer vanwege het grote aantal vrouwen; laat ik een keer niet (of althans wat minder) seksistisch zijn. Nee, ik vind het gewoon erg gezellig. Beetje ouwehoeren met andere ouders (leuke moeders!), met de leidsters (hè, zeg ik ’t weer) en – niet op de laatste plaats – stoeien en dollen met de andere muppets. Fijn begin en eind van weer een pittige werkdag. Vind ik.

Toch ben ik geen ideale breng-en-haal-papa. Er gaat namelijk nog wel eens iets mis. Zo kom ik regelmatig thuis zonder knuffel. Dat is een ramp. En dat is niet spottend bedoeld. Het is een vet drama. Want het dagverblijf is om zes uur dicht en dus moet Kikker, Beer of Konijn in z'n eentje overnachten bij Joki. En dus moet Max die nacht zonder doen. “Domme, domme papa”, huilt onze kleine man dan terecht.

Wat er ook nogal eens bij inschiet - eigenlijk altijd - is een blik werpen op de informatieborden in de hal. Maar wat wil je: ik moet Max’ jas ophangen, z’n rugzakje uitpakken, een beetje sociaal doen, en tegelijkertijd Max vasthouden, want vreemd genoeg is onze kleine aandachtsjunk ’s ochtends nogal verlegen. Bij thuiskomst vrees ik de vragen van A. al. Ik weet nooit wat Max en de kiddo’s die dag gedaan hebben, of en hoelang hij geslapen heeft, en waarom z’n broek kletsnat in een plastic tasje opgefrommeld zit. Ook mis ik steevast de aankondigingen van allerlei bijzondere activiteiten en feestelijkheden. En dat terwijl ik nota bene voorzitter van de oudercommissie ben. Schande!

Maar ja. Multitasken, dat is dus een probleem voor deze papa.

Tenminste: als het niet gaat om tegelijk voetbal kijken, de VI lezen en iPhonen. Want daar ben ik toevallig een kei in! Al komt het héél soms wel eens voor dat A.’s verhalen een héél klein beetje langs me heen gaan op zo’n moment…