dinsdag 28 september 2010

Kopstoot

Nog even kort: Kale-mannen-gezever, The Sequel. Zoals gezegd ben ik enigszins bevreesd dat mijn hoofd, eenmaal van al zijn haar ontdaan, nogal vreemde vormen zal vertonen. Dat doemscenario is niet geheel denkbeeldig, aangezien de overige lichaamsdelen aan of op mijn hoofd (neus, kaak) ook weinig zachte, ronde en/of subtiele trekken vertonen.
Goed, een hoekig hoofd schijnt mannelijk te zijn. En gelukkig, sommige vrouwen worden er wild van. Maar, en hier kom ik tot de kern van dit stukje, toen ik dat gisteren schreef, moest ik ineens denken aan de nu al legendarische echoscopiste die ‘onze’ 20-weken echo uitvoerde. Zij hield duidelijk niet van sterk masculiene hoofden. Bij het zien van het prachtige profiel van Max 2.0 (wij hanteren als werktitel ook wel ‘Pipo’), zei ze (en ik citeer letterlijk!): “Het is een echt jongetje. Dat kun je zien aan de grove kop. Net z’n vader.”
Die middag had ik bijna voor het eerst een vrouw geslagen. Annemie heeft me er op ’t nippertje van kunnen weerhouden. Dat zo’n mens vindt dat ik een rotkop heb, dat laat me helemaal koud. Maar dat je zo over mijn zoontje van -4 maanden spreekt, dat is voldoende reden voor een beuk. Of beter, een kopstoot. Komt lekker hard aan met al die hoeken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten