maandag 20 september 2010

Languit en wijdbeens

Handige mannen. Ik bewonder ze, maar ben tegelijk ook een beetje bang voor ze. Hans Dorrestijn vertelde ooit hoe zenuwslopend hij het vond als er klussers in zijn huis aan ’t werk waren. Deze alleskunners hebben namelijk de nare gewoonte moeilijke vragen te stellen, liefst aan de man des huizes. Vragen die onhandige mannen als ik (en Hans Dorrestijn kennelijk) niet kunnen beantwoorden. Zoals: ‘Waar zit hier de hoofdkraan?’ Of: ‘Op welk kanaal werkt uw draadloze adaptermodemrouter (of hoe dat ding ook heet)?’ Vreselijk!     

Om dezelfde reden ben ik altijd een tikje nerveus als ik een bezoek breng aan de Gamma, de Praxis of andere handige-mannen-winkels. Je zult maar een domme vraag stellen. Dus zorg ik ervoor dat Annemie meestal aan mijn zijde staat. Dat heeft twee voordelen. A. Annemie is een blonde vrouw. Die mogen domme vragen stellen. Sterker nog: als zij iets vraagt, zijn de handige mannen die haar willen helpen niet aan te slepen. B. Annemie is een handige vrouw. Handiger dan ik. Dat laatste, daar ben ik niet trots op. Maar ik heb weer andere kwaliteiten, zullen we maar zeggen.

Tot die kwaliteiten behoort duidelijk niet het opstapelen van een flinke berg oude sierbestratingtegels die ik uit onze tuin gesloopt had. Ik dacht: ik ‘metsel’ even een fraai muurtje, zet de stenen om-en-om op elkaar, lekker stevig. En het ziet er ook nog eens fraai uit, tot de kopers via Marktplaats ze komen ophalen. Dat dacht ik. Maar wat bleek? Het was helemaal geen goed idee. Niet handig, kort gezegd. Want als de kopers de steentjes komen inladen, moeten ze die één voor één optillen. Stapeltjes maken lukt niet. Dat vertelde mijn schoonvader me fijntjes (inderdaad: een handige man).

En laatst had ik weer zo’n ervaring. We gingen op vakantie, dus moest ik het kinderzwembad in de tuin laten leeglopen. Toen ik languit en wijdbeens (om zoveel mogelijk druk te zetten) pontificaal bovenop het (best wel grote) zwembad lag, zwaaide de buurvrouw naar me vanuit haar slaapkamerraam. Terwijl ik vriendelijk terugwuifde, dacht ik: zouden andere mensen het ook op deze manier doen? Vast niet. Maar… het is me wel gelukt. Beetje onorthodox misschien, maar supereffectief.

En ach, de buurvrouw heeft weer een leuk verhaal voor bij het avondeten. Haar man is namelijk loodgieter. En dus wel een handige man. L     

Geen opmerkingen:

Een reactie posten