Verrassend actueel

Hé, dat is 'grappig'. Dit stukje schreef ik precies een jaar geleden. Behalve het gezanik van een man die ziek, zwak en misselijk was, is het nog verrassend actueel. Helaas...

Nare haatzaaiers

Ik ben ziek. Eerst lag ik drie dagen en nachten onafgebroken in bed, rillend en zwetend tegelijk. Nu lig ik alweer drie dagen in een aftandse pyjamabroek op de bank. Zielig zoals alleen een zieke man kan zijn. Alle tijdschriften heb ik een keer of tien doorgebladerd (heeft in elk geval één van de vier miljoen abonnees De Kampioen van deze maand ingezien), de herhalingen van De wereld draait door en Studio voetbal hangen me inmiddels mijlenver de keel uit, en dus lig ik grote delen van de dag te reflecteren.

Ik verveel me dus eigenlijk gewoon te pletter. 

Als kind was ik er al goed in. Ik had het drentelen, ijsberen en sjagrijnig-op-de-bank-hangen tot een kunst verheven. Maar omdat ik me van m’n moeder niet mocht vervelen (!), verzon ik maar weer een leuk spelletje. Nu zit mijn moeder lekker ver weg op Corsica, zijn vrouw en kind de deur uit en geef ik me over aan een middagje ouderwetse, onvervalste, pure verveling. Kan ik meteen even checken of het klopt wat ze altijd zeggen over nietsdoen. Dat juist dan de creatieve ideeën en diepe filosofische inzichten moeiteloos opborrelen uit de donkerste krochten van je geest.  

Nee dus. Het enige dat moeiteloos uit mijn hoofd omhoog borrelt, is snot.

Verder heeft mijn gedachtegoed de inhoudelijke diepgang van een afdruiprekje. Dat brengt me bij de PVV’er die gisteren zijn verhaal mocht doen bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel. Als het niet zo’n intens weerzinwekkende man was met dito ideeën, zou het lachwekkend zijn geweest. Ik blijf me erover verbazen dat een clubje dommige mensen die slecht uit hun woorden komen, op zo’n grote steun mag rekenen. Dat moet de ‘verdienste’ zijn van Geert Wilders. Puur vanuit machtspolitiek oogpunt is het verdomd knap hoe hij ‘het volk’ bespeelt. En dat hij precies dat zegt, wat jan-met-de-pet in deze enge, onzekere tijden wil horen.

Het komt niet vaak voor, maar ik voel me ineens weer historicus. En denk terug aan de parallellen met een jaartje of zeventig, tachtig geleden bij onze oosterburen. Een diepe economische crisis, onzekerheid bij de gewone man en een sterke, boerenslimme leider die de middenklasse ‘hielp’ in de strijd tegen de elitaire bovenlaag (politici, linkse intellectuelen, noem maar op). O ja, en een – buitenlandse – zondebok natuurlijk. Altijd handig om je angstjes en problemen op af te schuiven.

Ik stop ermee, ik krijg weer een opvlieger. Deze keer niet van de koorts, maar van ergernis. Als je al niet ziek wordt van een of ander exotisch griepvirus, dan word je het wel van een land waar zoveel mensen achter een naar clubje haatzaaiers aanlopen.